System magistrali polowej InterBus-S obejmuje różne obszary zastosowań. Do dzisiejszego dnia występuje on często w instalacjach produkcyjnych w przemyśle motoryzacyjnym. System ten został wprowadzony podczas targów Hannover Messe w 1987 roku. Dalszy rozwój systemu InterBus-S został w dużej części zatrzymany, dlatego też coraz bardziej traci on na znaczeniu. Tendencję tę wzmacnia fakt, że sieci typu Ethernet stają się coraz bardziej efektywne.
Struktura sieci Interbus:
Sieć Interbus wykorzystuje metodę dostępu typu master/slave. Urządzenie master magistrali łączy się jednocześnie z systemem sterowania wyższego rzędu lub systemem magistrali. W kategoriach topologicznych system magistrali ma strukturę systemu pierścieniowego; oznacza to, że abonenci są aktywnie połączeni w zamkniętej pętli nadawczej.
Korzyści:
Dzięki swojej topologii i efektywności protokołu sieć Interbus przesyła szybko dane sieciowe (= czas cyklu magistrali) z niską (fizyczną) prędkością transmisji (512 kB/2 MB). Sieć Interbus charakteryzuje się dobrymi właściwościami diagnostycznymi, zaś czas cyklu jest niezależny od długości kabla, tak więc możliwa jest rozbudowa w szerokim zakresie.
Interfejsem Interbus dysponują następujące grupy produktów:
Konfigurowalny system bezpieczeństwa PNOZmulti – Moduły komunikacyjne