Recht en normen in Azië

In Azië zijn er niet heel veel wettelijke voorschriften ten aanzien van het ontwerp van veilige machines. Op grond van de snelle industriële groei stijgt echter ook hier de vraag naar machineveiligheidscomponenten. Niet in de laatste plaats zijn hiervoor verschillende certificeringsprocedures alsmede arbo- en gezondheidswetten verantwoordelijk, die gepaste veiligheidsmaatregelen en minimumnormen definiëren.

Rusland en de landen van het GOS hebben al enkele jaren de TR CU-certificering (Technical Regulations of the Customs Union) geïmplementeerd. Dat wil zeggen: technische apparaten die onder een speciale productcatalogus vallen, moeten een bepaalde certificeringsprocedure doorlopen.

Machines en hun technische onderdelen worden bijvoorbeeld door een Europese keuringsinstantie ("notified body") aan een typekeuring onderworpen. Deze keuring wordt normaliter door een in Rusland gevestigde erkenningsinstantie erkend.

China heeft de zogenaamde CCC-certificering ingevoerd. Net als in Rusland bestaat hier een certificeringsplicht voor technische producten door een nationale keuringsinstantie.

Bovendien worden de productiebedrijven bezichtigd. Als een technisch apparaat onder de in 19 categorieën onderverdeelde productcatalogus valt, bestaat de certificeringsplicht.

Is dit niet het geval, dan moet er een soort "verklaring van geen bezwaar" van een nationale keuringsinstantie worden meegeleverd.

De Japanse arbo- en gezondheidswet schrijft voor dat gevaarlijke machines of machines die in gevaarlijke omgevingen worden gebruikt over passende, door het nationale ministerie vastgelegde veiligheidsmaatregelen moeten beschikken. Dit betreft bijvoorbeeld rubbermaalmachines, persen, apparaten ter bescherming tegen overlast door kranen, zaagmachines in de houtverwerkingsindustrie of elektrische onderdelen in explosiegevaarlijke omgevingen. Bij enkele machines is vóór de productie of het gebruik een vergunning van het nationale ministerie vereist. O.a. ketels, kranen, drukvaten en liften behoren tot deze categorie.

De bedrijfsveiligheidsverordening eist als "best effort" dat machinefabrikanten informatie over risico's ten aanzien van het gebruik van de machine beschikbaar stellen en dat elke werkgever/machinegebruiker een risicobeoordeling uitvoert.

De Japanese Industrial Safety & Health Association (JISHA) ondersteunt vooral de invoering van risicobeoordelingen en arbomanagementsystemen in Japan. Volgens de Japanse wetgeving moet elke werkgever/machinegebruiker garanderen dat er bedrijfsveiligheidsmaatregelen aanwezig zijn. Medewerkers zijn verplicht om gepaste maatregelen van hun werkgever te ondersteunen.

De methodiek van de risicobeoordeling staat in Japanse normen (Japanese Industrial Standards, JIS) die met internationale normen geharmoniseerd zijn. Hoewel de risicobeoordeling bij het gebruik van bepaalde chemische stoffen verplicht is, wordt ze momenteel in andere branches niet verlangd.