Basis - geharmoniseerde normen, richtlijnen en wetten in de EU

De landen in de Europese Unie groeien steeds meer naar elkaar toe. Dit leidt ook tot een toenemende harmonisatie van wetten, regels en bepalingen in de machinebouw. Allereerst formuleert de EU door middel van richtlijnen algemene beschermingsdoelstellingen. Deze beschermingsdoelstellingen behoeven een precieze specificatie. De concrete regeling vindt plaats via normen.

De EU-richtlijnen worden pas van kracht als de EU-landen ze in nationale wetten omzetten. In elk EU-land verwijst een wet of bepaling dus naar de desbetreffende EU-richtlijn en daarmee wordt deze tot nationaal recht verheven.

Normen op zich hebben nog geen juridische betekenis. Deze krijgen ze pas door een publicatie in het Publicatieblad van de EU of door nationale wetten en bepalingen. Door de publicatie van deze zogenaamde geharmoniseerde normen wordt het “vermoeden van overeenstemming“ van kracht. De gebruiker van de norm mag er daardoor van uitgaan dat hij zich volgens de wet of richtlijn gedraagt. Er is dus sprake van een omkering van de bewijslast in geval van schade. Als een al geharmoniseerde norm naar een niet-geharmoniseerde norm verwijst, kan deze een met de harmonisatie vergelijkbare status krijgen.